Eindelijk is het nieuwe buiten zwem seizoen aangebroken. Ditmaal zonder corona maatregelen.
De afgelopen 2 jaar waren voor de meeste sporters geen pretje, zomer 2020 heb ik nog voornamelijk gezwommen in de Galderse meren, echter in 2021 was dit geen doen. Je kon toen terecht bij het zwembad als je een tijdsvlak van een uur kon reserveren. Hiervan was je al 10 minuten kwijt met omkleden.
Aangezien ik voor flinke afstanden zwemmen ga was dit voor mij niet haalbaar, bovendien moest je nog geluk hebben dat je überhaupt een tijdsvlak kon reserveren. Dit jaar zijn de maatregelen gelukkig de deur uit
Naar de afgelopen 2 jaar niet regulier mijn baantjes te kunnen hebben gezwommen. Kan en mag ik weer. Als kind heb ik altijd al een grote affiniteit gehad met water, Het is echt iets wat mij rust en kalmte brengt.
Voor mij persoonlijk echt een ultieme vorm van mindfullness, en eventjes in je element zijn.
Wandelen ben ik wel blijven doen en ook wat fitness oefeningen tijdens de corona pandemie, Op zich heeft dit goed geholpen. Want ik ben nu inmiddels 2 keer wezen zwemmen, De eerste keer zwom ik een kilometer met gemak, De 2’de keer echter wist ik er al 3 kilometer van te maken binnen een tijd periode van een uur.
Ik ben iemand geweest die lang een slechte conditie had, hier is pas in 2017 verandering ingekomen, naast een slechte conditie had ik ook een BMI van 41,8, zwemmen heeft hier voor een flink stuk aan meegeholpen om dit te verbeteren. Ondanks al wel bekend, worden helaas de effecten van een goede balans tussen bewegen en een actieve levensstijl grof onderschat.
De andere kant van de medaille is echter wel dat we nu soms weer doorslaan naar een tendens dat alles weg te sporten zou zijn.
Voor nu, kan ik alleen maar hopen op een mooie onbekommerde zomer, Ik denk dat we dat wel verdiend hebben naar 2 jaar 😉👍
Croissants gehaald, want dochterlief zou dit weekend lekker thuis komen om te lunchen, ze is er verzot op. Ditto voor de doos “Magnums Almond” die ik elke week in huis haal.
Een wekelijks samenzijn wanneer je kind vanwege “Meervoudige complexe beperking”, niet meer thuis kan wonen. Dit kleine momentje hebben we gelukkig nog als gezin.
Helaas mag het niet zo zijn deze week. Zoonlief is verkouden, wegens de huidige Corona malaise betekent dit dat je niet een hele woongroep wilt besmetten. Aan de andere kant zijn we van mening dat we ook de kids geen test trauma willen aandoen. En het zorgpersoneel weer op extra zorg willen jagen.
Menig lachen dit weg, want hun kinderen gaan wekelijks richting de test straat. Daarbij komt dat logistiek je deze test niet binnen 5 minuten laat doen, en daar kort de uitslag op krijgt.
De meesten laten zich testen, en gelukkig blijkt het een verkoudheid te zijn. Wat net zo goed ook een (Corona, virus of rhino virus) kan zijn. Maar niet het gevreesde corona virus.
Het probleem bij een negatieve test, en enkel een zogeheten onschuldige verkoudheid. Is dat je lekker de straat op mag om te snotteren en anderen aan te steken. Die dan ook weer verkouden worden, en in deze zienswijzen ook zich weer moeten laten testen.
Vanuit ons liggen de gevolgen helaas anders. Met een kind in een instelling, betekent dit als je zelf niet de zorgvraag meer kunt dragen. Je nu tegen dit soort pijnlijke problemen aan loopt. Die het trauma van een kind over moeten geven aan de zorg van 3’den nog maar eens benadrukt.
Doorgaans zien we haar 1 a 2 keer per week. Echter de verkoudheid en de houding die we hebben aangenomen als maatschappij, richting verkoudheden vanuit Corona optiek. Is nu de spreekwoordelijke spin in het web.
Dan heb je de deugmensen, Die met het vingertje wijzen naar de Anti-vaxxers, en de kritisch denkende mensen. Degenererend word alles wat niet in hun straatje denkt gebombardeerd tot een Wappie.
Aan de andere kant een overheid die door sommige van deze deugmensen op handen gedragen, die pretendeert het goed te doen. Gebaseerd op het RIVM die het monopolie op wijsheid predikt.
Of mijn omgeving die de wijsheid predikt met feiten. Die elke keer weer bijgesteld worden onder het mom “Voortschrijdende inzichten”. Inzichten die sommige van ons intuïtief zagen aankomen op 2 jaar afstand. Maar de deugmensen pas ter harten nemen als zogeheten beleidsmakers ze bè krachten, Want als Rutte of de Jonge het zegt dan zal het wel zo zijn.
En alsjeblief ga me niet vertellen, dat het allemaal aan die “Wappies en Anti-vaxxers ligt”. Want eerlijkheid halve, ben ik die mondkapjes helpen mentaliteit ook zat.
Weet je wat ook helpt gewoon thuisblijven en niet op vakantie gaan, maar nee dit is een offer wat velen niet zullen brengen. En mijn uitspraken maken me er niet populairder op.
En waar sta ik in dit geheel, verdrietig want er gaat weer een week voorbij dat ik mijn kind niet kan bezoeken en ophalen, ze vol mag stoppen met lekkers en kietel spelletjes en dollen kan, dus wat blijft er dan over, mijn relaas schrijven en mijn verdriet uiten, luisterend naar
“Billy Joel Piano man”, en “Don Mclean American pie”.
Dus kom maar op met die kritieken. En vertel mij nog eens waarom ik mijn kind niet kan zien, in de strijd tegen het killer virus. Terwijl je mijn relaas leest vanaf een terrasje of een vakantie locatie.
Geplaatst inNieuws|Reacties uitgeschakeld voor “Viva la Croissant”, met een traan.
Wel of geen prik, een persoonlijke keuze vind ik. Helaas zoals dit doorgaans gebeurt in Nederland wordt dit dood gedebatteerd en bekritiseerd. Iedereen heeft een mening en deze moet geventileerd worden, kritieken zijn er veel. Voor 95% wijzen deze kritieken naar 3’de. Reflecteren richting andere is een groot gemeengoed wat in Nederland geld. In bepaalde mate betrap ik mezelf er soms ook op in gedachten, alleen voel ik mezelf vaak niet geroepen om altijd wat te doen met deze impuls. Een uitspraak die ik graag hanteer is dan ook.
“Zelf reflectie is moeilijk als men moraliserend aan het wijzen is naar een andere met zijn vingertje”.
Waar men aan voorbij gaat is dat men vanuit individuele gronden tot een beslissing komt voor in het kader van zijn eigen welzijn en belangen, en dat dit je eigen recht is. vaak door middel van argumenten moet men dan zijn afkeuring laten blijken.
Mijn motivaties zijn simpel. Ik behoor net zoals een grote groep tot een groep met een medisch risico, ik heb een redelijk goede conditie, toch heb ik inmiddels 4 long ontstekingen mogen doormaken in mijn leven. Dit was geen pretje, de meeste waren toen ik een stuk jonger was. En de laatste dateert van een paar maanden terug. En dan merk je toch de tol die het eist naarmate je ouder wordt.
Daarnaast ben ik het Corona gebeuren ook beu, het gaat mij niet om handen wassen, mondkapjes, 1,5 meter afstand houden. Maar gewoon het gehele moraliserende gewijs er rondom heen. Wat ik constateer en de lelijkheid die het onder mensen naar buiten brengt.
Ook de politici die op de stoel van medici gaan zitten, of het RIVM die zich als politicus gaat gedragen, en zich als enige authoriteit noemt en niet inhoudelijk naar kritieken kijkt.
Maar ook de dansleerkracht die zich opwerpt als zogeheten deskundige. Met zijn viruswaanzin.
Want aan beide kanten (pro / anti) lees ik en zie ik gedragingen waarvan ik zeg dit verdient geen schoonheid prijs. De discussie is maatschappelijk geworden en vooral politiek geladen. Dit terwijl ik in mijn omgeving constateer dat mensen er zwaar onder gebukt gaan. En ik meerdere ken die hun benen onder de kont uit lopen in de zorg. Of mensen die al in geestelijke nood verkeren en nu dreigen om te vallen vanwege alle veranderingen tijdens de covid pandemie.
Gisteren ben ik naar aanleiding van mijn oproep een prik wezen halen. In de hoop dat dit een uitweg zal gaan bieden. Ondanks ik realistisch wil blijven, wil ik mezelf ook hoop toestaan.
De prik laten zetten zelf viel reuze mee, men had het proces zo gestroomlijnd dat je vrij snel door kon bij alle posten. De prik zelf deed totaal geen pijn,
naar afloop mag je 15 minuten wachten ivm met eventuele bijwerkingen, hierin hadden ze ook een systeem, mensen met bepaalde medische indicaties mochten op oranjestoelen gaan zitten. dit waren met name de groepen die met trombose of bloedstolling problemen kampten.
Wat mij eveneens opviel was dat men op deze locatie uitsluitend met “Comirnaty” de naam van het vaccine van de fabrikant Pfizer prikken.
Tot heden heb ik niet echt specifieke bijwerkingen, behalve een beurs gevoel op de plek waar deze is gezet. So far so good.
Ik begrijp mensen die de prik halen heel goed! Maar ik begrijp mensen die dit totaal niet zien te zitten evengoed. Wat ik moeilijk vindt is vaak het disrespectvolle naar elkaar vanuit beide kanten. Dat gezegd vindt ik wel dat je mensen die er voor kiezen om zich niet te laten vaccineren of zich niet gelijk te laten vaccineren niet, geheel het recht volledig ontzeggen tot de samenleving.
Vandaag begonnen met mijn eerste cursus, bij het centrum herstel van GGZ-breburg, I.v.m. met Covid-19 worden deze cursussen nu online gegeven.
We waren met een 7 tal deelnemers. De meeste komen uit diverse herstel/behandelsettings, de avond was zeer informatief. En bood heel veel herkenning en verbintenis. Thema’s als wat bied hoop en vertrouwen, maar ook de keerzijde van de medaille is aan bod gekomen.
Kortom een fijne eerste cursus ervaring, waarin iedereen duidelijk zichzelf kon zijn en kon delen wat hij wilden, het doel voor cursisten is in eerste instantie een stukje zelf zorg toe te passen, en een er voor te waken dat men op de rails blijft. Maar ook om te kijken wat er nodig als het fout gaat.
De theorie gaat me zeer makkelijk af. omdat ik dit ook al vooral bij CGT-trainingen, maar ook uit de literatuur heb kunnen halen.
Het mooie voor mij zit hem vooral in de ervaringen die gedeeld worden en het reflecteren. En het elkaar naar een hoger niveau van begrip tillen tijdens de avonden.
Een zeer fijne groep, met openhartige mensen die willen vertellen en steun zoeken. Wat ik mee neem voor de eerste cursus avond is dan vooral de herkenning, verbintenis, samenhorigheid, hogere bewust wording,
Een geslaagde avond ik kijk nu al uit naar het vervolg.
Geplaatst inPersoonlijk, psychologie|Reacties uitgeschakeld voor Cursus WRAP (wellness recovery Action Plan)
Longontsteking, de stille dood in nacht werd er vroeger wel eens gezegd, dit omdat er menig senior op hoge leeftijd nog aan overleed.
Anno 2021 denkt men gelijk aan Covid-19.
4 weken geleden had ik de dikke pech om goed ziek te worden. Een week vooraf een gevoel van spierpijn, en toen ik eenmaal ziek werd dacht men gelijk aan “covid-19”. Naar een sneltest bleek dit het niet te zijn, tot verbazing van de huisarts die gezien de symptomen enkel aan covid dacht.
Naar 3 dagen intensieve koorts, toch gezien door de huisarts op het Luchtweg spreek uur. Daar hebben ze naast de longen gecontroleerd, ook bloed afgenomen. Naar 30 minuten was de uitslag er, het bleek een flinke long ontsteking, met antibiotica naar huis en uitzieken was het devies. Gelukkig was ik 2 dagen later volledig koortsvrij, echter hersteld dat zou nog even duren.
Nu zijn longontsteking en ik geen vreemde van elkaar. Ik ben hierdoor al 3 maal eerder getroffen in mijn leven. Waarvan 2 keer het genoegen van een dubbele long ontsteking. Deze sluipmoordenaar die tijdens de Spaanse griep miljoenen nekten. Deed nu de ronde onder covid-19 kringen, tenminste onder degene die vaak in het ziekenhuis belanden.
De oorzaak of reden van zoiets, wie zal het zeggen? Vaak leidt het tot speculatie in je omgeving, dit is voor mensen een manier van coping voor wat men niet weet te plaatsen.
Diverse redenen werden genoemd, van een mogelijke covid besmetting, tot zelfs dat ik teveel zou sporten. de zak chips en ongezond leven die hebben niet de revu gepasseerd.
Maar ook mondkapjes zijn genoemd. Dit laatste sta ik op zich wel voor open. Gezien de bacteriën die er in kunnen kruipen, in de uitwasbare variant, daarnaast is de een gevoeliger ervoor dan de ander. Persoonlijk houd ik het op een combinatie van vette pech, stress.
“De Weg naar herstel”.
Wat de oorzaak is, daar kunnen we over speculeren! Wat ik eerder interessant vind is de uitdaging die het op persoonlijk gebied brengt, de weg naar herstel.
Zoals eerder geschreven heb ik 3 keer eerder long ontstekingen eerder gehad, dit was toen ik een stuk jonger (16) a (20) jaar . Herstel leek aan de ene kant veel makkelijker te verlopen dan op je 45’ste, velen zullen nu ja knikken en zeggen je wordt een stukje ouder opa, echter is dit fallacy in de zuiverste gradatie.
In mijn tiener jaren was ik het toonbeeld hoe het niet moest. Met schoon 125 kg aan de haak was ik een echte chubby, chippies laat opblijven, lopen wat is dat? Brommer, motor, cola en het nachtleven. Enfin de oude ik kan nu inmiddels lachen om de jonge ik 😉
Aan de ene kant zal jongen leeftijd wel compenseren. Anderzijds vroeg ik fysiek minder van mezelf. De laatste 4 jaar van mijn leven hebben in het teken gestaan van sporten en aan jezelf werken, trekken en de grens verleggen, wandelingen van 30 kilometer per dag en daarnaast 6 kilometer zwemmen, zijn met regelmaat geen uitzondering geweest afgelopen zomers.
Echter om te herstellen, zou ik een ander facet moeten gebruiken dan doorbikkelen.
Week (1)
De eerste week was dan ook af zien. Wandelingetjes naar de supermarkt, afgebrand en in de middag plat op bed, kortademig en aan de Luchtweg medicatie, inmiddels ook 4 kilo verloren in 3 dagen ziek zijn. de onzekerheid slaat toe, maar goed je moet jezelf overgeven aan de situatie en vertrouwen hebben.
Week (2)
Week was de week waar het langzaam met wandelen beter ging, long klachten, en hyper reactieven longen waren nog steeds van de partij, zekers leuk als je vet buldert in corona tijd. Iedereen kijkt angstig rondom zich heen in het park waar jij als pest slachtoffer anno (2021) doorheen kuiert. Ook weer begonnen met mijn Push-ups, waarvan ik er voor de longontsteking 4 setjes van 30 deed, haalde ik nu net de 15 en 3 setjes, helemaal buiten adem, hersteltijd m.a.w. geef het een half uurtje.
Week (3)
Weer een week voorbij klachten van week 2 nemen flink af. oefeningen gaan beter, eindelijk licht aan het einde van de tunnel.
Reflecterend op het proces
Terugkijkend, is het vooral van belang in het herstel proces dat je grenzen respecteert. In het geval je twijfelt neem dan pro actief een stap terug, kleine stapjes, In ieders geval heeft het mij er meer bewust van gemaakt hoe kwetsbaar het leven enerzijds kan zijn. Maar tegelijkertijd ook een herwaardering voor alles wat goed is.
Voor mij is het eveneens een moment van herkalibratie geweest voor de komende periode, Back to Basics met sporten, meer wandelen minder hometrainer, de draad weer op pakken met klusjes thuis, starten met mijn eerste cursus deze week georiënteerd op herstellen vanuit een psychologische hoek, en aanvangen van een nieuwe website. en de komende periode wat bijschaven en aan mijn huidige blog/website.
Wat betreft herstellen van een long ontsteking op middelbare leeftijd betreft, ik denk dat ik zeer tevreden kan zijn en mezelf in mijn handjes mag wrijven over hoe het verlopen is. aan de ene kant vereist het inzet. Aan de andere kant moet het ook maar net mee zitten.
Halloween en de herfst is een periode waar ik naar uit kijk, een periode van mystiek, sfeer, en genieten vaak gekoppeld met activiteiten met familie en vrienden. In Corona tijd wordt dit dus een uitdaging om dit vorm te gaan geven.
Verleden week, was onze zoon thuis vanwege een verkoudheid, de minste snotneus is nu al reden om weg gestuurd te worden van school. Tegelijkertijd liep onze agenda spontaan leeg 🙂 Meestal beginnen we rond 14 september met opbouwen maar dit jaar zijn we eerder gestart
Wat begon met de woorden tegen mijn partner, “ik maak een beginnetje” leidde er tot dat alle grote pronkstukken om 00:30 inmiddels stonden
Een weekje verder ben ik begonnen met de afwerking, de stickers heb ik vandaag geplaatst. Nu nog de lampionnen ophangen wanneer ik de tijd heb.
Al bij al ben ik dik tevreden met de aankleding tot zo ver.
Vanavond dus tijd om het seizoen af te trappen. Net als voorgaande jaren betekent dat “The Fog”, van John Carpenter, “Sleepy Hollow”, kijken.
Binnenkort meer nieuws als het Halloween thema compleet is.
Alvast een fijne Herfstperiode, en voor de vierders onder ons Happy Halloween 😉 gewenst.
Geplaatst inPersoonlijk|Reacties uitgeschakeld voor Halloween 2020
Inmiddels is het weer een maand verder, sinds de eerste persoon in Nederland opgespoord is met het Coranavirus, en hiermee de uitbraak ook in nederland is begonnen
De eerste persoon klonk zo leuk, we hebben er een. Ik vroeg me echter al af hoeveel men er gemist heeft? Een virus zoals Covid-19 doet gewoon zijn ding, een zwaar virus als Ebola laat een flink spoor achter, en die zie je om die reden makkelijker aankomen. Echter een virus zoals Corona, kan sluipend via de achterdeur binnenkomen. Dit maakt dat een zogehete “patient zero”, moelijker is om op te sporen.
Tenminste iets wat ik geleerd heb van het Imens populaire spel genaamd “Plague Inc”, waar je als een virus moet proberen de mensheid te grazen te nemen. Daarnaast heb ik altijd een fascinatie gehad voor pandemieën, dus dat helpt ook mee.
Zo is het mogelijk ook deels in de Chinese stad Wuhan gegaan, echter was China redelijk resoluut in de stad dichtgooien. Wat hielp was dat men dit net deed tijdens een Nieuwjaars- viering in China, en voortijdig besloot voordat de bezoekers e weer terug gingen naar steden ergens anders in het land, het verkeer van en naar Wuhan stil te leggen.
Vanuit de overheid en het RIVM werd geroepen dat men alles onder controle heeft. Ik vond dit een merkwaardige uitspraak, wat heeft men onder controle? En wat is onder controle. Waarom zou je zon uitspraak willen doen. Naar mijn inzien om paniek te voorkomen. Vanwege een uiteenlopend aantal redenen.
de stand van zaken volgens john hopkins resource center
Ondanks de overheid zegt redelijk voorbereid te zijn. Merk je dat men moeite heeft om de zorg op te schalen en wordt er al gesproken over artsen die mogelijk voor ethische dilemma’s staan, wanneer er te weinig plekken op de I.C. is in ziekenhuizen.
2 weken geleden gingen de scholen dicht, en vroeg de
overheid maatregelen van het volk,
Social distancing, en bij vermoedelijke ziekte thuisblijven,
en geen socialisering, de meeste horeca kozen eieren voor hun geld, Echter
leken de meerdere burgers het nog niet te begrijpen. Een week geleden heeft het
kabinet meer bevoegdheden aan lokale overheden zoals gemeentes gegeven om te beboeten.
De impact is duidelijk merkbaar, kleine ondernemingen gaan nu over de kop. Voor mij persoonlijk betekent het mijn dochter een poos mogelijk niet meer kunnen zien, omdat zij in een instelling voor meervoudige beperkte blijft. Deze instellingen zijn preventief in quarantaine gegaan om kwetsbare cliënten te beschermen
Ondanks dit veel van mensen vraagt. Maak ik de meeste aanpassingen tot direct handelen in relatie tot de besmetting redelijk goed. Zelf heb ik nooit zoveel gehad met wat men wel eens betitelt als “Creature comforts”. Omdat ik vaak toch met veel zaken praktisch en basaal ben ingesteld.
Wat ik zelf gewoon hoop is dat we er gezond doorheen gaan
komen. Echter denk ik dat de sporen hiervan economisch en persoonlijk nog lang
merkbaar zullen zijn.
Laten we maar hopen dat we er een les van leren, als
beschaving zijnden
Geplaatst inNieuws, Persoonlijk|Reacties uitgeschakeld voor Corona – een dagelijkse realiteit inmiddels
16 maart 2020, de provincie Brabant, is, rep en roer vanwege het “Coranavirus”. Een type crisis die de meeste onder de 50 nog niet eerder bewust mee hebben gemaakt. De laatste zware pandemie stamt namelijk uit 1968 en dat was de “Hongkong griep”, dit was een pandemie met een geschatte 700.000 doden
In 2002 en 2009 hebben we wel een uitbraken mogen ervaren van o.a (Sars en de Mexicaanse griep), echter hebben deze nooit de impact gehad de maatschappij te ontwrichten zoals Corona dit op dit moment doet.
Ook al begrijp ik de angst bij mensen, angst op zich is niet per se slecht. Het is hoe je ernaar handelt. Vanuit persoonlijke optiek ben ik vooral in het sociaal psychologisch gegeven geïnteresseerd in het gedrag wat dit bij mensen en als maatschappij oproept. Je zou het een groot sociaal schouwspel kunnen noemen. Hierin vallen mij op dat er zowel barmhartige voorbeelden zijn als egocentrische voorbeelden. Echter kan het je soms verbazen wat nu eigenlijk echt barmhartig en egocentrisch is.
Het geen wat duidelijk er bovenuit steekt zijn de critici op sociaal media,
Wat ik bij deze groep beproef, is dat ze aan de ene kant het gebeuren aangrijpen om mensen te veroordelen op angst gedrag, vaak aan de andere kant de regering niet serieus nemen. Maar wanneer het ze uitkomt. De overheid wel veroordelen op laks gedrag richting corona.
Men lijkt vaak het gedrag niet van de gemiddelde burger, te kunnen of willen begrijpen en komt vaak met generaliserende opmerkingen. Alsof je iedereens gedrag vanuit een kant zou kunnen verklaren. Duidelijk een typering van zwart-wit denken.
Wat je doorgaans het meeste ziet bij deze groep is dat de vingers altijd naar buiten wijzen.
In mijn optiek heeft iedereen recht op een mening, echter mis ik vaak de nuance van mensen om dit verantwoordelijk te doen. Aan de andere kant ben ik van zelf van mening dat ik deze energie liever steek in mijn eigen ontwikkeling of iets tastbaar.
Verander de wereld en begin bij jezelf. Wat ik bij deze groep vooral beproef, is het gegeven “neerwaartse sociale identificatie”.
Daarnaast snap ik dat mensen
met “Argus ogen” naar deze maatregelen kijken.
De maatregelen die
genomen zijn lijken vaak half gebakken, of ze dit echter zijn?
Is een andere vraag? Anderzijds
staan mensen er niet altijd bij stil dat maatregelen niet bedoeld altijd zijn
om zuiver het individu te beschermen, Maar meer bedoelt zijn om een uitbraak
zoals deze te beteugelen.
Hierin wordt de burger voor
de keuze gesteld wordt om te vertrouwen dat de beleidsmakers de juiste
beslissing maken, bij bepaalde groepen en mensen zie je dat de angst het vaak
wint van de reden. Daarbij moet wel gezegd worden dat angst opzicht niet
verkeerd is maar het belangrijker is om persoonlijke rationele afwegingen te
maken.
Persoonlijk vind ik dit geen reden om mensen te bekritiseren of er afgunstig op te reageren. Niet iedereen benaderd dit met dezelfde mind set. Maar ook de voorgeschiedenis van iedereen persoonlijk speelt hier een rol in hoe we hedendaags met dit soort zaken omgaan.
Mijn advies, vertrouw niet blindelings op adviezen die door overheden gegeven worden. Echter zou ik ook alles wat social media aan beelden en uitspraken voorschotelt, niet als de gegeven waarheid beschouwen. Logischer wijs is het begrijpelijk dat je het welzijn van je naaste en jezelf voorop stelt. Alleen is handelen uit zuiver angst hier niet altijd een goede leidraad in. Ondanks alles is het goed dat we een keer wakker geschud worden. en hopelijk niet alleen in dit optiek. Ziekte, hongersnood, natuur rampen, oorlog zij kunnen zekers realiteit worden. Zoals een uitspraak leidt
“de prijs voor vrede is eeuwige waakzaamheid’.
Ik denk dat we met ons 3 laags toilet papier, thuisbezorg.nl, en luxe vakanties en koop woningen het luxe leven soms iets teveel vanzelf sprekend nemen.
Kortgeleden is de serie Star trek Picard verschenen. Inmiddels heb ik de eerste 3 afleveringen bekeken, die zich afspeelt in het Star Trek universum, tijd voor een review.
Star trek – Picard, All copyrights belong to CBS all Acces. Imaged used soley for review enhancenment purposes
Voor de inmiddels 79-jarige acteur “Patrick steward”, is dit een terugkeer naar een iconische rol waarmee hij bij het grote publiek bekend is geworden.
Star Trek Picard speelt zich ongeveer 18 jaar naar de laatste film (Nemesis) af met de “Next generation” bemanning.
De Protagonist, Jean Luc Picard. Is inmiddels geen admiraal meer in Starfleet. Zijn leven heeft de afgelopen 18 jaar enkele dramatische en negatieve wendingen genomen. Inmiddels beheert Jean Luc, de wijnbrouwerij in Frankrijk.
Ook in het Star Trek Universum zijn de nodige ontwikkelingen geweest. De thuis planeet van de Romulanen. Romulus is inmiddels vernietigd door een supernova. Picard die een reddings- missie leiden om het Romulaanse volk te redden.
Word gedwongen dit af te blazen naar een terroristische aanslag kunstmatige levensvormen, op de scheepswerven van Starfleet. Deze aanslag had tot gevolg dat alle kunstmatige levensvormen verboden werden binnen de federatie. En bovendien dat Picard uit protest vanwege de afgeblazen reddingsmissie en het verbod op synthetische levensvormen, ontslag nam bij Starfleet.
De serie begint op de wijnvelden van Chateau Picard. Picards leven neemt opnieuw een wending wanneer een jonge vrouw genaamd Daj, zijn hulp zoekt. Ze wordt op de hielen gezeten door een geheime organisatie, en lijkt een link te hebben naar Cmdr Data, die ongeveer 18 jaar geleden verloren is gegaan, een ander persoonlijk verlies waar Picard nog steeds erg mee worstelt. Al snel lijkt er een groter complot te spelen. En kiest Picard opnieuw de zoektocht naar de waarheid op te pakken.
De serie neemt zijn tijd, de aflevering wordt vooral gebruikt om Picards plek te cementeren in het universum, bovendien de verdere introducties van diverse nieuwe cast leden te doen.
Verder kan ik alleen maar beamen dat de serie buiten de goed geschreven dialogen en personages, fenomenaal camera werkt, levert.
En een zeer goede muziek score gebruikt. Deze serie is naar mijn idee Star Trek in hart en nieren. Maar belangrijker nog. Sinds “Star Trek – Deep Space Nine”, ook de eerste serie die duidelijk de draad op pakt en meer vertelt over het algehele Star Trek Universum.
Geplaatst inTV Series|Reacties uitgeschakeld voor “Star Trek – Picard”.
Jongstleden is de reeks “Tygo in de psychiatrie” van de EO uitgezonden op TV. In deze reeks duikt de maker Tygo Gernand, die zelf claimt de diagnose ADHD te hebben. In de wereld van de psychiatrie. Teminste dat claimt hij 😉
Schrijf ik een review ja of nee? (beeldvorming van motivaties)
Voor mij persoonlijk een van de redenen waarom ik deze review schrijf, is omdat ik naast de nodige interesse in de psychiatrie, Ook de nodige persoonlijke ervaring heb.
Mijn ervaring komt zowel uit eigen relaas als uit 3’de. Ook ik vindt het beeld wat neergezet wordt niet representatief vind voor de algehele psychiatrie. tevens herken ik het beeld wat de maker neerzet niet. Er zijn immers ook voorbeelden waar het wel goed loopt. Of waar men desondanks behandeling niet altijd het gewenste effect heeft de behandelaar wel zijn best doet. Naar mijn mening is het eenzijdig en ongenuanceerd.
Anderzijds wil ik niet gaan wegnemen, dat er zat punten van verbetering zijn. Maar ook zaken die niet de schoonheid prijs verdienen. Ook de beroeps arrogantie van sommige is mij in het verleden niet ontgaan. Maar net zoals elke sector, kampt de zorg net zo goed met natuurlijk zijn deel excessen en problemen. Dat deze zuiver binnen de zorg sector liggen vind ik erg kort door de bocht.
“De Review”.
Maar goed terug naar de review die ik wil neerzetten.
Het begint al met de titel “Tygo in de psychiatrie”. De titel is misleidend en had beter “Tygo VS de Psychiatrie kunnen heten. Daarnaast is het grote probleem met deze docu de beeldvorming, iets waar de makers graag mee spelen. De beeldvorming komt zeer negatief over en ik zou hem zekers eenzijdig willen noemen. De grootste kwaliteit (beeldvorming daar schiet men met name in door in deze reeks. En zoals met alle kwaliteiten geld in het leven, als we doorschieten dan kun je daar al snel kant tekeningen bij zetten.
“Eenzijdig belicht of onbenoemd”.
De eenzijdigheid zit hem vooral in dat men in 4 afleveringen met name inhaakt op casussen van cliënten waarbij de behandeling niet goed lijkt te verlopen, of verlopen is . Dit lijkt als een mantra door heel de reeks heen te lopen. Naarmate de afleveringen volgen brengt het weinig vernieuwing.
Veel zaken blijven onbenoemd, of er wordt enkel doorgevraagd tot men het wenselijke antwoord voor de documentaire heeft. En niet tot men alle feiten op tafel heeft. Daar naast horen we zelden concreet behandelaren terug die een goed weerwoord kunnen geven. Degene die we wel terug horen zijn zeer beperkt. en ook de vraagstellingen lijken zeer selectief soms weg gelegd.
“Labeltjes en het Stigma, de kip en het Ei”.
Daarnaast spreekt men ook vooral van labeltjes, de vraag mag gerust gesteld worden waarom we niet bij kanker of COPD van labeltjes spreken maar waarom het dan vaak wel als een ernstige ziekte wordt gezien. Vele mensen met psychische aandoeningen kampen met het gevoel niet serieus genomen te worden. Hiermee merk je dat de maatschappij het leed wat er achter veel psychiatrische stoornissen schuil gaat nog steeds niet serieus neemt voor wat het is. Deels omdat men (de buitenstaander) vaak niet weet hoe men er mee om moet gaan. Ook de cliënten in de reeks zelf hanteren deze term (labeltjes) met grote regelmaat. Iets wat het stigma op geestelijke aandoeningen niet goed doet in mijn optiek.
“Punten van herkenning”.
Toch waren er ook wel herkenbare punten in deze reeks, de zelf spot en het sarcasme onder cliënten zoals Jason en zijn vrienden vertelde, en wat ik echter wel schadelijk vond was de reactie van de behandelaar aan de telefoon die bereidwilligheid vroeg aan iemand die met een complexe stoornis vroeg. Wie zegt dat deze jonge man niet bereidwillig is. Desondanks hij met regelmaat impulsief handelt wil dit niet zeggen dat hij niet geholpen wil worden.
“Bedenkelijk”.
Wat ik vooral mis is een wat grotere algehele doorvraag in deze reeks, en lijkt het me meer een aanval op de huidige psychiatrie, In die optiek faalt naar mijn inzien deze reeks zelfs. Want men lijkt heel selectief in wat men belicht.
Daarnaast vind ik het bedenkelijk dat sommige mensen die zo kwetsbaar zijn op een bepaalde manier ingezet zijn voor het maken van dit soort programma’s
”Conclusie”.
Tygo lijkt in enerzijds de schuld te leggen bij de psychiatrie zoals deze ingericht is. Terwijl ik denk dat ook een maatschappelijk aandeel is.
We zijn een gejaagde/prestatie maatschappij geworden. De samenleving is hierin deels verloren gegaan want een maatschappij ligt meer op tempo en prestatie Terwijl een samenleving (het woord) zegt het al we doen het samen.
En laten we niet vergeten dat de maatschappij met zijn politieke keuzes vaak ook van invloed is op het huidige zorg stelsel. Daar naast zijn we een maatschappij van vooral oordeel. Ook is tolerantie bij sommige vaak ver te zoeken.
Doch pas ik ervoor om in dezelfde denkfout vervallen als waar de maker de kijker min of meer naar toe stuurt, en dat is tunnel visie, negatieve zaken pakken vaak meer. echter positieve zaken blijven vaak onderbelicht.
Eigenlijk had de maker hier ook op kunnen aansturen, want bij het intro moet men toch vermelden dat met 1 miljoen stoornissen er erg veel mensen een label hebben. Ligt dit zuiver bij de psychiatrie of de industrie. Of zegt dit ook iets over ons leef klimaat? Daarom vind ik het wel een makkelijke conclusie om dit zuiver bij de psychiatrie te leggen.
“Diagnose stapeling en diagnostiek”
Daarnaast kunnen diagnoses ook vervallen en vind ik het merkwaardig dat dit beeld onderbelicht blijft. Als ik naar een huisarts ga en die constateert uw hebt de griep of een voedsel vergiftiging, dan sleur ik deze diagnose ook niet mee tot aan het graf? tenzij ik er aan zou overlijden dan 🙂
Vele aandoeningen kennen daarnaast een Co-morbiditeit factor. Iemand die bijvoorbeeld autisme heeft kan bijvoorbeeld ook kampen met depressie, Is deze depressie blijvend of niet? Dit is zekers een vraag waard.
Daarnaast is diagnostiek van psychiatrische aandoeningen in tegenstelling tot een bot breuk geen exacte wetenschap. tegenwoordig spendeert men hier vaker minder tijd op. Vaker wordt gekozen voor een holistische aanpak (wat werkt, wat heeft men nodig) benadruk de sterke kanten, en stel grenzen. Toch herken ik niet de 60 minuten grens die in de reeks genoemd wordt niet
Deze reeks is door de EO uitgezonden, en omdat men nogal op sensatie en emotie in lijkt te haken lijkt men dezelfde riool journalistiek er op naar te houden als (SBS6) en dergelijke makers. Zelfs bij de evangelische omroep zijn ze tegenwoordig over. Emotie verkoopt. Ik vraag mezelf af als deze reeks over misbruik in de kerk was gegaan of men de reeks eveneens zo had gesteund.
“Koren op de molen”.
Deze reeks zal ongetwijfeld voor de anti psychiatrie koren op
de molen zijn. Of voor de doelgroep die roept tegenwoordig heeft iedereen wel
wat. Vooral oppervlakkig en vrij interpreteer baar.
Maar dat gezegd hebbend, ben ik zekers niet blind voor de oplopende waslijsten en helaas ook de excessen binnen de zorg. Is dit zuiver de schuld van het zorg systeem? Helaas maatschappelijke/politieke keuze’s vrije marktwerking, vraag en aanbod. Hebben ons ook deels op dit pad geleid. Ik denk dat we beter aan doen om niet continu de zwarte piet toe te bedelen, maar kritisch te kijken.
En vooral oplossing gericht te werk te gaan. En laten we ook stil staan bij wat wel werkt en hierop verder bouwen als maatschappij of liever een samenleving 😉
Eindelijk is het nieuwe buiten zwem seizoen aangebroken. Ditmaal zonder corona maatregelen.
Naar de afgelopen 2 jaar niet regulier mijn baantjes te kunnen hebben gezwommen. Kan en mag ik weer. Als kind heb ik altijd al een grote affiniteit gehad met water, Het is echt iets wat mij rust en kalmte brengt.
Ik ben iemand geweest die lang een slechte conditie had, hier is pas in 2017 verandering ingekomen, naast een slechte conditie had ik ook een BMI van 41,8, zwemmen heeft hier voor een flink stuk aan meegeholpen om dit te verbeteren. Ondanks al wel bekend, worden helaas de effecten van een goede balans tussen bewegen en een actieve levensstijl grof onderschat.
